ตั้งใจจะเขียนถึงการเดินทางครั้งนี้มานานแล้วแต่ยังไม่มีเวลาเลย วันนี้มีแล้วครับก็เลยเขียน การเดินทางครั้งนี้ไม่มีเรื่องสนุกสักเท่าไหร่แต่เป็นความประทับใจมากกว่า อีกอย่างเป็นการเดินทางไกลมากๆ ไปจนถึงชายแดนเลยทีเดียว แล้วก็ขับรถไปเองด้วยก็เลยรู้สึกว่าน่าจดจำ

เรื่องเริ่มต้นจากการที่มีลูกค้าคนหนึ่งจากนครพนมโทรศัพท์มาสอบถามราคามายากลและโบโซ่ก็ต่อรองกันหลายครั้ง จนพอใจกันทั้งสองฝ่าย สรุปว่าทางลูกค้าต้องการมายากลสองรอบเช้าเย็น และก็โบโซ่แจกลูกโป่งอีกสามคน ยังงี้ก็เท่ากับว่าในรถเก๋ง 1 คันก็จะต้องมีคน 5 คน นกสามตัว ไก่ 1 ตัว กระต่าย 1 ตัว กระเป๋าเสื้อผ้าของคน 5 คน และก็ยังมีอุปกรณ์มายากล และก็เสื้อผ้าโบโซ่ และก็ลูกโป่งเต็มหลังรถ 555+ บ่นทำไม ก็เพราะว่ารถเก๋งวิออส คันนิดเดียว นั่งกันเมื่อยเลย

ออกเดินทางกันตอนสองทุ่มครับเลือกใช้เส้นทางสระบุรีเลี้ยวขวาผ่านโคราช ขอนแก่น อุดร แล้วก็มุ่งหน้าผ่านสกลนคร และก็ถึงที่หมายที่นครพนม ซึ่งเป็นเส้นทางที่ไกลมากครับ ไกลกว่าทางปกติที่เขาไปกันคือจากขอนแก่นเข้ามหาสารคามผ่านกาฬสินธุ์แล้วก็เข้าสกลนครผ่านทางภูพาน แต่เนื่องจากทางเป็นภูเขาน่ะครับแล้วก็ไม่ชำนาญเส้นทางมากนัก เคยนั่งรถทัวร์ผ่านทางภูพานแล้วแบบว่าน่ากลัวมาก เลยยอมอ้อมนิดนึงครับ เดินทางถึงขอนแก่นประมาณตีหนึ่งตีสองแล้วมั๊งครับจำไม่ได้ แวะพาคณะเดินทางกินต้มเส้นในตลาดแถวๆ ถนนข้าวเหนียว อร่อยมาก ตอนแรกนึงว่าราคาแพงรู้สึกจะ 30-35 มั๊ง แต่ก็ให้เส้นเยอะครับ ไหนจะเครื่องอีก เอาเป็นว่าแค่ดูดตีนไก่ให้หมดไม่ต้องกินเส้นก็อิ่มแล้วคับ

จากนั้นก็เดินทางต่อไปผ่านอุดร ตอนออกจากตัวเมืองอุดรมีช่วงน่ากลัวอยู่ด้วยคับ นั่นคือช่วงที่ขับรถผ่านป้ายบอกว่าถึงคำชะโนดแล้ว 555+ น่ากลัวขึ้นมาทันที ทางก็แย่ลงนิดนึง ป้ายบอกทางดูเก่าน่ากลัวขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่าเป็นตีมของที่นี่รึเปล่า แต่น่าจะเป็นเพราะว่ากำลังขูดผิวทางทำใหม่พอดี ช่วงที่ขับผ่านที่นี่จะไม่มองใครข้างทางเลยครับ มองตรงอย่างเดียวนั่งนิ่งๆ ฟังเพลงไปเรื่อยๆ

ผ่านหน้าราชภัฏสกลนครด้วย ทำให้นึกถึงตอนทำงานกีฬาที่นี่เมื่อสองปีก่อน อยากเจอเพื่อนๆ ถึงนครพนมตอนเช้าตรู่พอดีครับประมาณ 7 โมงเช้าก็หาโรงแรมถูกและดี ไม่มีเจ้าของห้อง เพราะว่าเล่นเสร็จเย็นก็จะต้องนอนพัก 1 คืนเนื่องจากกลับทันทีไม่ไหว มีถ่ายทอดสดลิเวอร์พูล - อาร์เซนอล ตอนตีหนึ่งครึ่ง (ถ้าเดินทางกลับก็ไม่ได้ดู 555+) ตอนหาโรงแรมแบบว่าตื่นเต้นมากครับ มองไปทางเส้นเลียบแม่น้ำโขง มองไปเห็นแผ่นดินลาว รู้สึกดีมากเลยครับ หลังจากทนขับรถข้ามคืน เช้าตรู่มาถึงที่หมายมองไปที่แม่น้ำโขงวิวสวยมากเลยนะครับ อากาศยามเช้าสดชื่นดีด้วยครับ วนไปมาหาที่พักสักครู่ก็สรุปว่าเข้าพักที่ รร.ศรีเทพ เพราะมีข้อมูลที่พักอยู่ในแผนที่ครับ ราคาก็ไม่แพงเกินไป เป็นโรงแรมเก่าแก่ คนดูแลอัธยาศัยดีทั้งกะเช้ากะกลางคืนเลย เข้าที่พักได้ประมาณชม.นึงก็แต่งตัวไปที่ร้านที่จัดงาน ร้านมิวสิคโฟน แอนด์ อิเลคทริกนั่นเอง เจ้าของร้านชื่อคุณแบ๋ม ใจดีมากๆ ให้การต้อนรับพวกเราเป็นอย่างดี ไปถึงยังไม่คุยเรื่องงานเลย หาที่พัก หาน้ำเย็นใส่กระติกมาให้

วันที่ทำการแสดงเป็นวันเปิดร้านขายอุปกรณ์ เครื่องเสียง เครื่องใช้ไฟฟ้า นอกจากนี้ก็เป็นศูนย์รวมมือถืออีกด้วย อยู่ในเส้นตลาดกลางเมืองนครพนม หาไม่ยาก

มายากลสำหรับคนนครพนมถือว่าไม่ค่อยสนิทกัน แบบว่าไม่ค่อยมีใครไปทำการแสดงที่นั่น จากคำบอกเล่าของคนในงานน่ะครับ อาจเป็นเพราะว่าจำนวนนักมายากลที่อยู่ทางนั้นยังไม่เยอะ หรืออาจเพราะคนจ้างกลัวว่าจะไม่ถูกใจคนดูก็เป็นได้ พอดีมานด์น้อย ซัพพลายก็ไม่จำเป็น เขาบอกว่าส่วนใหญ่ก็จะเป็นคอนเสิร์ต หรือว่าหมอลำซิ่งมากกว่า แต่งานนี้ก็มีการแสดงเปิดร้านอย่างปอม ปอม โชว์ และก็แดนเซอร์บีบอย ด้วย แบบว่าเจ้าของร้านกล้าเสี่ยงดีนะผมว่า ในเมื่อคนอื่นไม่ค่อยจะเอาแบบนี้มาโชว์กลัวมันใหม่แล้วไม่มีใครดู ร้านนี้เลยจัดไปอย่าให้เสีย สรุปว่าคนดูเต็มร้านตลอด ทำยอดทะลุเป้ากันเลย(แอบถามมา 555+)

เมื่อเสร็จการแสดงทั้งสองรอบก็มีโอกาสไปเดินตลาดนัดของคนพื้นเมือง ส่วนใหญ่เป็นกับข้าวถุงอาหารพื้นบ้าน และก็ของกระจุกกระจิก ของใช้ในบ้าน เครื่องครัว เครื่องแกง อีกอย่างนึงที่ทำให้ประทับใจคือพ่อค้าแม่ค้าที่นี่ใจดีมาก คุยดียิ้มแย้มแจ่มใส ไม่รู้ว่าเป็นเพราะดูออกว่าเป็นคนต่างถิ่นรึเปล่า แต่ว่าทำให้พวกผมรู้สึกดีมากๆ และก็กลายเป็นความประทับใจที่มีกับคนที่นครพนมไปเลย

ถึงตอนที่นั่งทานข้าวกันอยู่กับทีมงานที่ร้านข้าวในเมือง คุณแบ๋มเจ้าของร้านใจดี โทรเข้ามาติดต่อให้ทำการแสดงอีกสักครึ่งวันในวันพรุ่งนี้เช้าอีกหนึ่งรอบ ก็เลยได้อยู่นครพนมอีกครึ่งวัน แถมโบโซ่ให้อีกครึ่งวันเลยครับ ออกเดินทางกลับจิงๆ อยู่ที่ประมาณบ่ายโมง ขากลับมีโปรแกรมแวะสักการะพระธาตุพนม ก็ขับรถออกนอกเส้นทางไปทางอ.ธาตุพนม ห่างจากเมืองนครพนมประมาณ 60 กม.

มีข้อสังเกตข้อนึงที่ผมชอบก็คือวัดที่นครพนมดูแปลกตา ไปจากวัดในกรุงเทพ(ซึ่งเป็นเรื่องปกติ) ในความรู้สึกของผม ผมว่าสวย สวยทุกวัด สีทองอร่าม ทองเป็นทอง สวยจริงๆ ครับทุกวัดเลย

หลังจากเสร็จโปรแกรมสักการะพระธาตุพนม ขอพระคุ้มครองการเดินทางขากลับแล้วก็ตั้งใจว่าจะไปทางอุบล ไปแวะเที่ยวที่โขงเจียม แล้วค่อยกลับ ระหว่างทาง ผ่านสะพานมิตรภาพไทย-ลาวแห่งที่สองด้วยครับที่มุกดาหาร และก็ผมไม่แน่ใจว่าเขตจังหวัดอะไรอ่ะนะครับอาจจะเป็นมุกดาหาร เป็นชุมชนย่อมๆเลยนะครับ เป็นช่วงใกล้สงกรานต์แล้ว ก็มีการจัดขบวนแห่ บนรถก็มีป้าย มีพระพุทธรูป มีนางสงกรานต์ มีรำนำหน้าขบวน มีแตรวงด้วย ดูแล้วอบอุ่นดีคับ เห็นภาพประเพณีไทยชัดเจนครับ ผมยังชลอรถดูอยู่พักนึงเลยครับ

ถึงเมืองอุบลตอนห้าโมงเย็นครับ แน่นอนว่าเสียเที่ยว 555+ เพราะตลาดโขงเจียมปิดตอนสี่โมงเย็น นี่มาถึงตัวเมืองก็ไม่ทันซะแล้ว เลยไปโขงเจียมน่าจะอีกชั่วโมงนึงแหละครับ ตอนแรกว่าจะแวะกินข้าว แต่เห็นว่ายังไม่เย็นมากและก็สเต๊กที่โคราชน่ากินกว่าตั้งเยอะ(เห็นว่าพลาดโขงเจียมแล้วก็เลยจะไปกินมื้อใหญ่กัน) ก็เลยหิ้วท้องกันไปที่โคราชครับ ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่ผิดมากครับ

ผมออกจากอุบลผ่านทางหลวงเส้นเล็กๆ ไปลัดเข้าทางหลวงหมายเลข 24 ครับลากผ่านอุบล ศรีสะเกษ สุรินทร์ บุรีรัมย์ เข้าโคราชครับ พอเข้าเส้น 24 ได้ก็เห็นป้ายโคราช ประมาณ สามร้อยกว่ากิโลมั๊งครับ ก็เลยคิดว่าน่าจะแวะหาไรกินตามปั๊มน้ำมันไปก่อน แต่เหตุการณ์ไม่เป็นไปตามนั้นครับ ปั๊มน้ำมันมีแต่ปั๊มเล็กๆ ครับ ตอนนั้นมืดและเปลี่ยวมากก็เลยแวะไม่ได้ วิ่งไปสักพักนึงน้ำมันใกล้จะหมด ผมเติมแก๊สโซฮอล์ 91 เลยหาเติมยากครับ มีแค่ ปตท. กับบางจาก ซึ่งตลอดทางมีปตท.แค่ปั๊มเดียวเองมั๊งครับ (หลังจากที่ต้องการจะเติมอ่ะนะครับ ไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นขับผ่านไปบ้างรึเปล่า) ก็เป็นการเดินทางที่ยาวนานมากครับถนนสองเลนสวนกัน รถบรรทุกเยอะมาก แซงยาก ไฟทางมีๆ หายๆ ค่อนข้างใช้เวลา และก็อันตรายครับ แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดีครับ ถึงโคราชตอนเที่ยงคืนกว่า สเต๊กก็อดกินครับ แวะปั๊มแรกที่เจอแวะานข้าวกันเลยครับ สบายๆแล้วครับถึงตอนนั้น ก็ส่งทีมงานทุกคนถึงกรุงเทพฯประาณตีสองครับ

อย่างที่บอกครับ ไม่มีอะไรสนุกๆ เพราะว่าไม่ได้เที่ยวที่ไหนมากมาย แต่อยากบอกเล่าความประทับใจครับ คนนครพนมอัธยาศัยดีครับ เป็นจังหวัดที่น่าไปครับ